Chimenees
qu’arrequexen nes coraes el fumu del camarzu,
que pinguen arguyoses el presumiciu del corazón
y aselen el tendal amorosiegu de la vida.
Alimenten
col so arcu la vieya serondiegu
les pallabres marmullantes de valtar fino,
l’orpín abellugáu de mirada murnia,
de ti,
de mi,
de nueso.
Tu y yo.
Yo y tu.
Xuntos nel molín
de la soledá gociosa.
Chimenees
qu’apalpuñen los amarellentaos cristales del sentir carnal,
qu’esconsonen borrines enfocicaes de rabia rancio
y circulen nuna armónica figura enriba l’aire.
Atayen
los arumes de la mar
blincando de fola en fola,
de deséu en deséu enllenu de lluz,
de ti,
de mi,
de nueso.
Tu y yo.
Yo y tu.
Xuntos nel molín
de la compaña señardosa.
No hay comentarios:
Publicar un comentario