DOLOR
Silenciu que glaya esconsoñáu
l’alma d’acabación ferida,
cuerre espantible al tayu
onde’l consuelu s’albidra.
OLIVAR
Suaño’l to cuerpu allampiáu,
esfaciéndose nuna sangradura.
Toco caún de los tos requexos
que’l mio corazón oliva.
.
No hay comentarios:
Publicar un comentario